Świat nas nie zna i nam umyka.

 Świat ma wystarczajaco dużo dla potrzeb każdego człowieka, ale nie dla jego zachłanności.

 Nie ogarniamy najważniejszych spraw, bo patrzymy tylko w jeden sposób – swoim, jaki nam wygodnie. Nie próbujemy zrozumieć, jak wygląda to dla innych, inaczej. Podążamy tą jedną drogą, nie widząc innych

 Nie jestem pewien, co przyniesie jutro, ale jestem pewien, którą drogą pójdę

 Świat jest księgą, i Ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę. Życie jest podróżą i każdy z nas jest podróżnikiem na własnej mapie losu.

 Świat jest pełen magicznych rzeczy, cierpliwie czekających na to, aby nasze zmysły stały się bardziej wrażliwe.

 Świat istnieje, bo go rozdyma strumień idących na śmierć ludzi, jak krew tętnicę.

 Świat należy do tych, którzy widzą jego potencjał.

 Wszyscy są marzycielami, ale tylko kilka osób, niezależnie od pozycji społecznej lub profesji, ma odwagę wyrazić te marzenia i nie pozwala na ich zniszczenie przez rzeczywistość. Istnieje coś pięknego i oświecającego w świecie marzeń ludzkiego rozumu.

 Nie ma niczego, co by mogło przekroczyć świat, ale jest coś, co może go równoważyć - człowiek. Życie i śmierć są wielkimi sprawami, a człowiek jest równie wielki.

 Świat powstał chyba ze strachu przed pustką.