Ból to jedyna rzecz, która nas ujednolica. Kiedy cierpienie dotyka człowieka, wszystko inne przestaje mieć znaczenie; staje się istotą samego w sobie.
Człowiek płacze i rozpacza tylko wtedy, kiedy ma jeszcze nadzieję. Kiedy nie ma żadnej nadziei, rozpacz przybiera postać straszliwego spokoju.
Nie trzeba nadawać rzeczom znaczenia, którego nie mają.
Na czyje siły, na czyj rozum obliczone jest życie?
Książka i możność czytania to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji.
Człowiek obdarzony tylko dumą albo tylko pokorą, nie jest całkowitym człowiekiem.
Wszak los uderzał ją zawsze właśnie wtedy, kiedy mu zawierzyła.
Póki słońce będzie błyszczeć na niebie,
życie nigdy całkiem nie poszarzeje.
Tej umiejętności.co ją człowiekowi pamięć uzbiera,nie strawi ogień i nie zabierze woda.
Kochać prawdziwie można tylko raz i na całe życie.
W życiu bywają noce i bywają dnie powszednie,a czasem bywają też niedziele.
Człowiek jest tajemnicą - z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi.