Im wyżej siedzisz, z tym większym hukiem zlecisz.
I tak się właśnie kończy
świat. Nie hukiem ale skomleniem.
I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.
Nagle rozległ się huk i Wezuwiusz wypluł swój gniew na całą tą próżność.
Słyszę krew pędzącą z hukiem po moim ciele, dudniącą w uszach.
Patrzę w jego oczy nieznające smutku i drzwi w moim sercu otwierają się z hukiem.
Patrzę w jego oczy nieznające smutku i drzwi w moim sercu otwierają się z hukiem.