Miłość nie jest ślepa. To my jesteśmy ślepi, kiedy kochamy. Czasami nie widzimy wad ze strachu, że nasza miłość zostanie zraniona.
Kochamy to czym sami nie jesteśmy.
Czasami nie zdążymy pożegnać się z ludźmi, których najbardziej kochamy.
Myślę, że w ostatecznym rozrachunku należymy do tego, co kochamy.
Gdy kochamy łudzimy najpierw samych siebie, a potem drugich.
Tak kochamy marzenia, że boimy się je realizować.
Nigdy nie mówimy ludziom, że ich kochamy, bo głupio nam się wydaje, że będą z nami zawsze.
Niszczy nas to co kochamy.
Gdy kochamy łudzimy najpierw siebie a potem innych. Świat to nazywa romansem.
Kochamy się jak dwie żywe zapałki. Nie rozmawiamy ale rozpalamy się.
Zabicie tych, których kochamy, nie jest najgorszą rzeczą jaką możemy im zrobić.
Zatruwamy i niszczymy wszystko, co kochamy.