Przyjaźń, której nic nie ogranicza, jest największym darem losu. To najskuteczniejszy lek na wszelkie zmartwienia, najmocniejsza broń przeciwko wszelkim nieszczęściom, najcenniejszy skarb, który czeka tylko na nas, byśmy go odkryli.
Sztuka Życia polega na tym, by umieć czerpać z małych rzeczy radość, nie tracąc nadziei w wielkich nieszczęściach.
Człowiek zawsze przywyka do tego, co go spotyka. Nie ma dla nas takich nieszczęść, do których byśmy nie mogli się przyzwyczaić.
Małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia.
Prawda jest tak, że każdy z nas jest pozostawiony sam sobie i bezradny...
Więc zdarzają się jakieś katastrofy nieszczęścia i tragedie. Żyjemy w świecie szarpanym gwałtownymi wichrami,
pełnym atakujących pasożytów.
Mówią, że nieszczęścia chodzą parami, ale ja należę do nieszczęść najlepiej czujących się w samotności.
... zawsze mamy dość siły, żeby znieść cudze nieszczęścia.
(...) ludzie zawsze chcą znać przyczynę nieszczęść, które ich spotykają. A czasem jej nie ma.
Wszystkie nieszczęścia mają swój kres. Podobnie chwała i tragedia tego świata.
Nieszczęścia nawałem biegną jedne za drugim.
Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.
Wyślizgnęły się zatem nauki razem z innymi nieszczęściami rodu ludzkiego.