Wolność nie jest prostą permissywnością. Jeżeli człowiek ma być prawdziwie wolny, to musi być wolny z prawdy i przez prawdę. Prawda go uwolni. Bez prawdy wolność jest iluzją, a jej realizacja przynosi niewolę.
Wolność nie jest stanem natury człowieka, ale wytworem kultury: to człowiek jest jedynym zwierzęciem, które musi pracować na swoją wolność.
Wolność to jest przede wszystkim stan umysłu. Nic nie jest tak samo szkodliwe, jak wybór, który jest narzucony, a nie swobodny. Wolne jest tylko to, co jest zgodne z naturą, a więc zgodne z rozumem.
Wolność to nie przestrzeń bez ograniczeń, ale możliwość wyboru. To nie brak obciążeń, ale świadomość, że mogę decydować o swoim losie. To nie odrzucenie innych, ale szacunek dla ich wolności.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, jako ideał, jest niczym innym jak szansą na bycie takim samym jak inni.
Wolność jest niczym nieograniczoną możliwością rozwijania osobistych, społecznych, duchowych, intelektualnych cech i zdolności, która jest dla człowieka wszelką samorealizacją, sensem życia, największym szczęściem.
Wolność nie jest niczym, jeśli nie jest to wolność by robić błędy.
Wolność nie jest brakiem ograniczeń, ale zdolnością do wyboru. Przez wybór przyjmujemy ograniczenia. Wolność bez wyboru to piekło, niewolnictwo bez wyboru to piekło. Pomiędzy niewolnictwem a wolnością jest twórca, jesteśmy my.
Wolność to nie tylko prawo do tego, co chcemy, ale przede wszystkim zrozumienie tego, kim jesteśmy. Nie jesteśmy wolni, póki wierzymy, że nasza wolność jest limitowana przez siły zewnętrzne. Prawdziwa wolność to wewnętrzna przemiana i świadomość swojego miejsca w świecie.
Wolność jest najcenniejszym darem, jaki mogą ofiarować ludzie jedni drugim. To jest odpowiedzialność, uważność, możliwość wyboru, szacunek dla siebie i innych. To jest podstawą wszelkiego postępu i prawdziwego sukcesu.
