A więc wolność nie jest warunkiem szczęścia, jak zawsze sądzono, ale najbardziej nieznośnym rodzajem niewoli, jakiej doświadczył człowiek.
Nie można być wolnym człowiekiem, jeśli żyje się wśród dżungli pełnej łotrów. Nie możemy udawać, że jesteśmy wolni, gdy jesteśmy odizolowani od innych. Wolność to nie samotność. Wolność to solidarność.
Wolność nie jest stawianiem na swoim, ale zdolnością do szanowania prawa innych do bycia sobą, do podejmowania własnych decyzji i żywienia swoją autentycznością.
Łatwo jest uwierzyć, że jesteśmy wolni, jeśli nigdy nie próbowaliśmy sinej granic, których nie można przekroczyć. Prawdziwa wolność nie jest wolnością od czegoś, ale wolnością do czegoś.
Wolność to prawo do tego, co dozwala prawo; do tego, co prawo zabrania, wolność nie ma prawa.
Wolność to jest przede wszystkim stan umysłu. Nic nie jest tak samo szkodliwe, jak wybór, który jest narzucony, a nie swobodny. Wolne jest tylko to, co jest zgodne z naturą, a więc zgodne z rozumem.
Wolność nie wywodzi się z pełnej swobody w czynieniu wszystkiego, co komu tylko przyjdzie do głowy, ale z umiejętności dobra decyzji, która prowadzi do pełnej samorealizacji.
Wolność nie jest świętością; świętość wolności jest. Każda wolność, która nie zakończy się na świętości, zatruta jest zepsuciem.
Wolność nie jest zdolnością robienia wszystkiego, co tylko przyjdzie nam na myśl, lecz zdolnością odmówienia sobie wszystkiego, co jest złe.
Człowiek rodzi się wolny, a wszędzie jest w okowach. Kto z Was powie, że jest wolny? Prawda jest taka, że prawo do wolności posiada to stworzenie, które jest najbardziej zależne.
