Wolność, nic więcej! Nie tyle chleba, ile wolności. Na progu porażki, jak na progu zwycięstwa - wolność. W krańcowym męczeństwie, jak w świetlanej sławie - wolność. Wolność bez granic. Wolność, wolność, wolność...
Wolność jest położona wyłącznie w prawdziwej filozofii. To jest wolność, kiedy nie robimy nic na siłę, ani przez przymus, ani z powodu naszej natury, ale z naszego własnego, bezpośredniego i pierwotnego ruchu.
Wolność to nie tylko brak zewnętrznych zniewoleń, ale przede wszystkim zdolność do myślenia, mówienia i działania bez obawy. To prawo do wyrażania siebie bez ograniczeń i represji, prawo do bycia sobą bez strachu przed odrzuceniem lub krytyką.
Człowiek, którego umysł jest wolny od zmysłowej dominacji, który ceni wolność ponad wszystko, zachowuje swój duchowy pokój nawet w trudnych sytuacjach.
Wolność to zdolność do samopanowania, to triumfalna pewność, że można wykorzystać swoje siły i nie wolno lękać się siebie i innych.
Wolność to najcenniejszy dar, jakim obdarzony jest człowiek. Bez niej nie ma prawdziwego życia, gdyż to ona daje nam prawo do wyboru, myślenia, działania. Bez wolności jesteśmy jak ptaki w klatce, które nie mogą rozwinąć skrzydeł.
Wolność to jednocześnie najwspanialszy dar natury człowiekowi i najcięższe z możliwych brzemień. To, jak człowiek ją przyjmuje, zależy od mocy jego charakteru.
Wolność jest najwyższym błogosławieństwem, które daje człowiekowi życie, ale ona jest także najcięższym kosztem, bo życie codziennie na nowo domaga się od niego udowodnienia, że ceni tę wolność, że jest jej godny.
Wolność jest najwyższym prawem człowieka, ale człowiek ma prawo do wolności tylko wtedy, gdy jest człowiekiem, a nie zwierzęciem, bestią, bo nie wolność zwierzęcia, ale wolność człowieka jest najwyższym prawem człowieka.
Wolność nie jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy żadna ilość politycznej wolności nie uzupełni pustki serca człowieka, który jest niewolnikiem swojej własnej moralności.
