Nie można być wolnym człowiekiem, nie można myśleć wolno, tworzyć wolno, jeśli z dnia na dzień żyje się w strachu.
Nie wolno nigdy, nigdzie, w żadnej sprawie, zaniedbywać sumienia na rzecz wolności, a jeszcze mniej wolności na rzecz sumienia.
Wolność jest najważniejsza dla życia. Kiedy utracimy wolność, tracimy wszystko.
Wolność to słowo, które duch ludzi kocha. Nie ma nikt kto by jej z calej duszy nie pożądał.
Wolność nie polega na tym, żeby robić wszystko, co się chce, ale na tym, żeby potrafić zrezygnować z tego, czego się pragnie.
Wolność nie jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, uznana za ogólną i jednorodną, prowadzi do końca człowieczeństwa.
Wolność to nic innego jak prawo do życia tak, jak sobie tego pragniesz. Zrozumienie, że zawsze możesz czynić to, co chcesz, a jednocześnie mając wrażenie, że nigdy nie zrobisz dość. To nieustanna walka z samym sobą, by odnaleźć równowagę między swoimi pragnieniami a obowiązkami.
Wolność to nie naukowy problem, lecz problem życia, trzeba ją wywalczyć dom za domem, człowieka za człowiekiem, zawsze i zawsze, do końca świata.
Nic nie jest bardziej bolesne dla wolności myśli, niż być jedynym, który myśli racjonalnie. Głosowi jednego przeciwdziałają tłumy, stanowiąc większość, które zapominają o prawach mniejszości.
Nie ma wolności bez solidarności. Wolność jest tylko wtedy, gdy jest to wolność uczestnictwa w życie, wolność mająca głos, wolność zdobywania świata. Wolność, która jest zdobyciem przez człowieka swojego miejsca na ziemi i w świecie, zdobyciem, które jest wymaganiem i upomnieniem siebie samego.
