Wolność według Marka Twaina

 Łatwo jest uwierzyć, że jesteśmy wolni, jeśli nigdy nie próbowaliśmy sinej granic, których nie można przekroczyć. Prawdziwa wolność nie jest wolnością od czegoś, ale wolnością do czegoś.

 Wolność jest najcenniejszym darem, który otrzymujemy od zegara. Czym jest życie, jeśli nie możemy go zaplanować według własnych pragnień? Kto jesteśmy my, jeśli nie możemy podążać za własnymi marzeniami?

 Wolność nie jest prawem do czynienia tego, co się chce, ale do czynienia tego, co powinno się robić. To prawo nie jest mocą zmierzającą do bezprawia, ale hamulcem przeciwdziałającym bezprawiu.

 Wolność nie jest pojęciem stałym. Można być wolnym na wiele sposobów. Nie jest też prawdą, że wolność jednego kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego. Wolność zawsze jest wolnością od czegoś.

 Wolność nie jest wtedy, kiedy możemy coś robić, ale wtedy, kiedy nie musimy niczego robić. Wolność nie jest dana raz na zawsze. Trzeba ją zdobywać codziennie, bo inaczej jest ciągle zagrożona.

 Wolność nie jest wygodnym stanem samozadowolenia, lecz wielkim i trudnym zadaniem, które stawia się nam wciąż na nowo.

 Wolność dla mnie to nie jabłko na drzewie znanego drzewa dobra i zła, wolność to przestrzeń dookoła człowieka w sobie, wolność to prawo bycia sobą, wolność to dym z papierosa niezakłócony cudzą myślą. Wolność to piękno.

 Człowiek jest wolny, kiedy potrafi dać moralne prawo sobie sam, jest niewolnikiem, kiedy musi podporządkować się prawu nałożonemu z zewnątrz.

 Wolność oznacza prawo do mówienia ludziom to, czego nie chcą słyszeć.

 Często mówi się, że wolność jest niczym. To genialne: nicemu jedno, za co je zastąpią.