Z biurokracją rzadko kto wygrywa.
Każdy człowiek musi dojść do wszystkiego sam. Nawet jeśli inny dał mu to na tacy, to nie jest to, to samo. Nawet jeśli inny człowiek dał mu tego początkowego kopa, to później musi sam to wszystko kontynuować, rozbudowywać. Inaczej to jest martwe.
Przeznaczenie to abstrakcja.
Nadzieja jest rośliną trudną do wyplenienia. Można nie wiem ile odrąbać gałęzi i zniszczyć, a zawsze będzie wypuszczać nowe pędy.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Zrobiło jej się przykro do tego stopnia, że zapomniała się odgryźć.
Co u mnie? Jak zwykle, coś się sypie, koś się kłóci, ktoś się czepia, ktoś przychodzi. Ja zostaję.
Największy błąd, jaki można popełnić, to pozwolić zostać niektórym ludziom w naszym życiu o wiele dłużej niż na to zasługują.
Wszyscy chcemy dożyć starości i wszyscy zaprzeczamy, że już nadeszła.
-Gdybym się dowiedział, że zostały mi 3 miesiące życia, to bym to wszystko rzucił w cholerę i pojechał odhaczać te wszystkie marzenia... -A skąd masz tę pewność, że zostało ci więcej?
