Ze śmiercią można żartować, ale nie z życiem. Niech żyje!
Ale to przecież nie była zwykła wstążka. To była wstążka zawiązana z myślą o mnie.
A potem wpadło mi do głowy, że mogłabym spędzić resztę lata, pisząc powieść.
O tym kim jesteśmy nie świadczy wykształcenie, majątek, wygląd, talent, ale to jak traktujemy drugiego człowieka.
Zawsze żartuje się
z rzeczy, które nas przerażają.
Kocham zwykłych, prostych ludzi. Prostych w relacjach, prostych we wszystkim, którzy nie boją się głupio wyglądać, nie boją się palnąć jakiejś bzdury. W towarzystwie takich ludzi, możesz się otworzyć, ponieważ podświadomie wiesz, że nie masz przed kim się popisywać. Bo tu sami swoi. Kiedyś zrozumiemy, że zewnętrzny blask jest niczym w porównaniu do wewnętrznego piękna. Ponieważ, to co jest ładne na zewnątrz, pozostaje ładne do pierwszego deszczu. A to co jest w środku, płonie zawsze. Nawet, jeśli tlą się tylko malutkie okruszki. Wystarczy lekki podmuch, żeby wzniecić żar. Kiedyś zrozumiemy, że dobroć, delikatność, czułość i troska, to przejaw wewnętrznej siły, a nie słabości.. Kiedyś na pewno zrozumiemy...
Zanim się zacznie krytykować życie,trzeba je najpierw przyjąć.
Obyś trafił do nieba pół godziny przed tym, nim diabeł dowie się o twojej śmierci.
Życie to więzienie,w którym tkwimy bez szansy na amnestię.
Nikt nie jest tak biednym, żeby nie mógł drugiemu pomóc.
