U schyłku życia człowiek ma to, co czuł idąc przez nie.
Męczymy się tylko kilkadziesiąt lat, a każą nam odpoczywać wiecznie.
Całe życie składa się tylko z powitań i pożegnań
Postanowił żyć wiecznie
lub ponieść śmierć próbując.
Myślę, że ci najsmutniejsi ludzie zawsze najbardziej starają się rozweselać innych. Bo wiedzą jak to jest gdy czujesz się kompletnie bezwartościowy. I nie chcą by nikt inny czuł się podobnie.
Najważniejsze w życiu, to nauczyć się, jak upadać.
Zawsze człowiek ma za mało, jak mu państwo wydziela.
Wszystko czego pragniesz, znajduje się po drugiej stronie strachu.
Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.
Gdy woda sięga ust, głowa do góry!
