Nie żyjemy, aby umierać; ale ...

 Człowiekiem jest ten, kto zmierzył się z życiem.

 W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.

 Życie najpierw cię przygniata, a gdy nosem sięgasz ziemi, wymierza ci solidnego kopniaka w zadek.

 Ktoś nie śpi, żeby spać mógł ktoś. To są zwyczajne dzieje.

 Festina lente!Śpiesz się powoli

 Życie męczy, ale czy śmierć przyniesie ulgę? Ludziom nie spieszno do odpowiedzi na to pytanie.

 Najlepiej nie planuj nic. Nie przewiduj tysiąca możliwości. Daruj sobie myślenie, o tym co będzie. Bo wiesz co? Od życia i tak dostaniesz to, czego akurat najmniej się spodziewasz.

 Życia wystarcza zaledwie na tyle, by musnąć powierzchnię doświadczenia.

 Jednakowo ważne jest wychowanie dzieci jak i rodziców.

 Bądź takim rodzajem człowieka, że gdy Twoja stopa dotyka podłogi, gdy rano wstajesz, diabeł w piekle mówi: “Ooo ku*wa, wstał”.