Nie graj swojego życia. Ludzie ...
Nie graj swojego życia. Ludzie potrzebują twojego życia, a nie twojej " komedii".
Nigdy nie baw się uczuciami drugiej osoby, bo w życiu za to kiedyś zapłacisz.
Czy nie wszystko jedno, w którym punkcie muru zaczniemy w niego walić głową?
Kto przyjmuje dobrodziejstwo z wdzięcznością, spłaca już pierwszą ratę.
Czasem spotyka się kogoś nieziemsko pięknego. Potem z nim rozmawiasz i po kilku minutach umierasz z nudów. Ale czasem spotykasz kogoś i myślisz sobie: 'Jest w porządku, może być'. A potem go poznajesz. I jego twarz staje się nimi. Jego osobowość jest na niej wypisana. I staje się czymś nieziemsko pięknym...
Czoło, oczy, oblicze często kłamią, ale słowo najczęściej.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Nie lubię mówić o swoich problemach.
Zazwyczaj i tak nikt ich za mnie nie załatwi.
To po co? Żeby usłyszeć: ,,Nie martw się jakoś
to będzie"? To sama to sobie mogę powiedzieć.
A życie — życie zgarniają pod siebie
inni. I nie chcą z niego nic użyczyć.
W każdej szwajcarskiej kuchni są dwie rury. Z jednej płynie mleko, z drugiej miód.
Życie jest jak teatr, tylko nie mamy próby generalnej. Dlatego śpiewaj, radosnie tańcz, śmiej się i żyj pełną pęką każdą minutę swojego życia, zanim zasłona opadnie i spektakl się skończy bez bisu.