Jeśli umiem naprawdę patrzeć, mogę ...

 Niech słońce świeci w waszych mieczach.

 To nie jest libacja, Janusz. To jest integracja.

 Nie można się przygotować na prawdziwe cierpienie. Musisz pozwolić, żeby rozdarło cię na strzępy.

 Nie zmienisz życia, dopóki nie uporządkujesz myśli. To one ciążą i nie dają normalnie żyć.

 Obcy są rodziną, którą dopiero masz poznać.

 Nie oczekuj, że życie będzie sprawiedliwe. Nie ma takiego prawa. Świat nie obiecuje sprawiedliwości niczyjemu urodzeniu... To iluzja. To ludzie mają prawo do sprawiedliwości. Musimy ją stworzyć, jeżeli jesteśmy jej godni.

 Ucieczka czasami też wymaga odwagi.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Pośród tragedii rozpoczynamy grać komedię.