Życie poczęte w łonie matki ...

 Któż nie chciałby stać się przez szczęście głupszy, zamiast być mądrzejszy przez szkodę.

 Oboje zawsze wyczuwamy fałsz, zdradę drugiego, jak byśmy byli jednością.

 Bo serce jest silne, choć ciało mdłe.

 Umiera się nie na jakąś określoną chorobę, lecz na całe życie.

 Wszystko tak szybko przemija i nim się spostrzeżemy, dobiliśmy już do kresu życia.

 Nie ma nic dziwniejszego i bardziej szalonego jak samo życie, a sztuka pisarska potrafi jedynie uchwycić
jego odbicie w zmętniałym,
matowym zwierciadle.

 Nic, co ma wartość, nie przychodzi bez walki.

 Rzadko jednak zaprzątam sobie tym
głowę. Co za różnica, jaka jest prawda, przecież dzięki niej nie zdobędę jedzenia.

 Niewielu z nas potrafi znieść dobrobyt. Innych ludzi, rzecz jasna.

 (...) ten, kto uratuje ci życie już na zawsze jest za ciebie odpowiedzialny.