Jakże niespiesznie rozkosz opuszcza rozgrzane gniazdo.
A wędrując, nie zapomnij o duszy.
(...) jakby codzienna znajomość zwalniała nas z uważności na szczegóły.
Niektóre dni są dobre . Niektóre wspaniałe. A większość z nich to kicha.
Gdybym mógł się rumienić, miałbym na twarzy poparzenia trzeciego stopnia.
Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.
Czasami wystarczy, że powieje wiatr, by objawiła się tajemnica.
Życie to sztuka, której nie nauczą cię w żadnej szkole. Wiele trzeba rozumieć, aby dostrzec to, co w nim piękne, wiele przeżyć, aby dostrzec to, co smutne. Myślę, że im człowiek starszy, tym więcej ceni sobie życie.
(Należy...) boleć nad występkiem, a cieszyć się z napomnienia.
Gdyby na świecie było więcej hultajów niż głupców, nie mielibyśmy kogo wykorzystywać aby żyć.
