O zmarłych należy tylko mówić ...

 Ponieważ tak mało o sobie wiedzieliśmy, dużo mówiliśmy, najczęściej nie o sobie.

 Silni ludzie nie spychają innych w dół. Oni pomagają innym wspiąć się do góry.

 Każdy z nas żyje w swoim własnym świecie.

 Dowcip to taka kombinacja pojęć, w których za pozorną niedorzecznością kryje się trafne spostrzeżenie.
To produkt intelektualnej fantazji, a nie błazenada.

 Wszystko co nas spotyka, jest skutkiem długo pielęgnowanego nastroju.

 I ten, kto kogoś przeżyje, zawsze pozostanie zdrajcą.

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Czym jest skąpstwo? Strachem przed biedą człowieka, który żyje w biedzie.

 Chęć nadmiernych zysków powoduje utratę tego, co posiadamy.

 Miejsce, które nazywamy naszym domem, trudno wyceniać.