Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.

 Człowiek zawsze zastanawia się nad sensem swojego życia - co go czeka, dokąd zmierza, co go spotka. Ale prawdziwa mądrość polega na tym, żeby docenić drogę, a nie tylko cel. Cieszyć się drobnymi rzeczami, chwilą, obecnym dniem. Bo życie to nie jest jakaś wielka meta, to ciągły proces, którego nie powinniśmy traktować jak wyścigu.

 Może to tylko znak, że w istocie rzeczy nie są takie, jakimi się wydają?

 W pragnieniu jest siła, która rodzi wiarę.

 Wielkie cele i globalne zadania nie zostawiają miejsca na takie głupstwa jak ludzkie życie.

 To podstawowa prawda o ludzkiej naturze,
że wszyscy kłamią. Jedyną zmienną jest to,
o czym. Mówienie ludziom, że umierają,
pozwala zobaczyć, co jest dla nich najważniejsze. Dowiadujecie się,
na czym im zależy. Za co gotowi
są umrzeć. Za co są gotowi kłamać.

 Rzadko jednak zaprzątam sobie tym
głowę. Co za różnica, jaka jest prawda, przecież dzięki niej nie zdobędę jedzenia.

 Złość jest z natury wieczna, dlatego nie ma nic do stracenia ani do zyskania.

 Nie istnieje tu niedelikatność, nie istnieją nagłe pocałunki.

 Stawiam jedną nogę przed drugą i idę. Po prostu idę, bo boję się zatrzymać.

 Dobrze, że krwawiące ludzkie serce to tylko metafora, bo inaczej nasza planeta ociekałaby czerwienią.