Nie ma nic trudniejszego, niż pożegnania. To trochę jak śmierć.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Tak pracować, jakby się miało żyć wiecznie.Tak żyć, jakby trzeba było jutro umierać.

 W człowieku dominuje pragnienie decydowania o sobie do końca.

 Życie to nie teatr, to co najwyżej kabaret. Jest w nim miejsce na śmiech, na łzy, na refleksję. Jest w nim miejsce na sny, ale jest też miejsce na brutalną rzeczywistość. To jest prawdziwe życie, a nie życie, które jest tylko iluzją.

 Próżność jest chorobą, która dotyka wszystkich mężczyzn.

 Czy moje życie jest malowidłem, czy mozaiką? Czy składa się z jednej, wielkiej całości, czy z drobnych kawałków, które dopiero z perspektywy czasu i odległości układają się w całość?

 Choćbyśmy cały świat przemierzyli w poszukiwaniu piękna, nie znajdziemy go nigdzie, jeżeli nie nosimy go w sobie...

 Nie można docenić prawdziwego znaczenia życia, dopóki człowiek nie stawia czoła ciemnościom. Bo dopiero wkroczenie w niewiadome oświetla prawdziwą wartość istnienia.

 Kto jest zmęczony sobą, ten męczy bliźnich, oni zaś męczą jego.

 Poezja, podobnie jak życie, jest sama dla siebie usprawiedliwieniem.