Najlepiej, nie planuj nic. Nie przewiduj tysiąca możliwości, opcji. Daruj sobie myślenie o tym, co będzie. Bo wiesz co? Od życia i tak dostaniesz akurat to, czego kompletnie się nie spodziewasz.
Śmierć przychodzi równie szybko jak życie.
Życia przeciekają przez siebie, przeszłość
rości sobie prawa do teraźniejszości.
To wymaga odwagi by się rozwijać i stać się tym, kim naprawdę jesteś.
Czy udało mi się zasadzić chociaż jedną roślinkę radości na pustyni twojej samotności?
Wolność bez mądrości i cnoty? To jest zło najgorsze z możliwych.
Nie oczekuj, że życie będzie sprawiedliwe. Nie ma takiego prawa. Świat nie obiecuje sprawiedliwości niczyjemu urodzeniu... To iluzja. To ludzie mają prawo do sprawiedliwości. Musimy ją stworzyć, jeżeli jesteśmy jej godni.
Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.
Poniżenie można znieść tylko wtedy, gdy nikt nie patrzy.
Jakże wielką nieprawidłowością jest oceniać innych poprzez pryzmat swoich doświadczeń i wyobrażeń.
Prawda jest taka, że ludzie mają pewną wspaniałą cechę. Zmieniają się.
