Jedno życie, a można je prowadzić na tak wiele sposobów.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio
nie przywiązywać. Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Naprawdę,strzeżmy się milczków.

 Śmierć zawsze uważałem za coś w rodzaju literackiego konceptu.

 Stawianie własnego zaślepienia wyżej od prawdy jest cechą umysłowości niewolników. Kiedy umysły nasze
są wolne, czujemy się zagubieni.
Do rozruszania naszej zamierającej żywotności potrzebujemy albo jakiejś mrzonki, albo czyjejś władzy, albo sankcji mędrców. Musimy zdać sobie sprawę, że póki bronimy się przed prawdą i szukamy jakichś hipnotycznych bodźców, póty nie jesteśmy zdolni rządzić się sami.

 Czas spieszy, goi, dzieli.

 Twierdzę, że gdy ktoś znosi cierpliwie to, co powinno być nie do zniesienia, jest skamieniały.

 Aby zatriumfowało zło, wystarczy, że dobrze ludzie pozostaną bierni.

 Czasami mnie to wkurza. Ta bezsilność.
Czasami czuję, że muszę, po prostu muszę coś zrobić.

 Jeśli sukcesów jest tyle samo co porażek, trudno jest dostrzec zwycięstwa..

 Jak pies, którego wabi i odpycha smród płonącego własnego gatunku.