Każdemu wydaje się, że jest wyjątkowy, a wszyscy dookoła pospolici.

 Nie bój się śmierci. Bój się nieuleczalnej choroby o nazwie życie. Ona jest gorsza, bo dłużej trwa i nieuchronnie prowadzi do śmierci.

 Gdy się człowiek ukrywa i jest osaczony, moralne hamulce puszczają.

 Nie odznaczamy się niczym szczególnym. Jesteśmy tylko częścią zewsząd ograniczonej nieskończoności. Czy warto tedy tak srogo traktować siebie i innych? Wszystko jest takie małe, a my tacy krótkotrwałi. Musimy kochać siebie i innych, bo to jest jedyna rzecz, którą możemy sprawić wobec świata i siebie, a która ma znaczenie.

 (...) trzeba być grzecznym, by być kochanym.

 Czym byłoby życie bez nadziei? Iskrą odrywającą się od rozpalonego węgla i gasnącą natychmiast.

 Najgłębsze więzy między ludźmi tworzą się poprzez muzykę.

 Nie lubię dworców kolejowych. To mi zawsze pachnie rozstaniem.

 Słowa są tylko pyłem na wietrze, a pył wyklucza kontrast.

 Człowiek jest wielkim nie tyle przez co posiada, ile przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym może podzielić się z innymi.

 Strach powodują nie sprzeczności, lecz stopniowe pozbywanie ich mocy.