Gdzie mózg mój, tam biurko moje.

 Ci, którzy nie posuwają naprzód żadnego życia poza swoim własnym, żyją nieciekawie.

 Życie to nie jest oczekiwanie na moment, kiedy przestanie padać. To nauka, jak tańczyć w deszczu.

 Ci, którzy niedawno podziwiali ich pracę, wytrwałość i zdolności, dziś widzą tylko wyzysk i szachrajstwo.

 Błędne mniemanie można tolerować tam, gdzie zdrowy rozsądek jest gotów je zwalczyć.

 Życie to sztuka rysowania, nie mając gumki do ścierania. Dzisiaj jest cennym darem, takie są „tu i teraz”. Dlatego nie zatrzymuj się na przystanku zwanym Wczoraj, ani nie marz o przystanku Jutro. Żyj na przystanku zwanym Dzisiaj.

 Aby życie było mądre, najważniejsza jest dobrze pojęta troska, po części o naszą teraźniejszość, po części o naszą przyszłość, tak aby jedno nie było przeszkodą dla drugiego.

 Ale życie to co innego. Jest rzadkie i dziwne. To anomalia.

 Kwintesencją całej tej wiedzy jest
i pozostanie fakt, że wszyscy ludzie kłamią
i każdy, kto twierdzi, że nigdy nie skłamał,
to właśnie ta osoba, która stanowi dla
nas największe niebezpieczeństwo.
Wszyscy ludzie cierpią na chorobę, jaką jest kłamstwo. Nie wolno o tym zapominać. Musimy tylko, jak już dwukrotnie podkreślaliśmy, rozróżnić przy ocenie tych, którzy przez kłamstwo chcą nas oszczędzić, od tych,
którzy planowo i we własnym
interesie działają na naszą szkodę.

 Co nie boli, to nie życie, co nie przemija, to nie szczęście.

 Nikt nie jest tak bardzo zniewolony jak ktoś,kto czuje się wolnym,podczas gdy w rzeczywistości nim nie jest.