
Ostatecznym celem człowieka jest dojść do tego, żeby nigdy nie ...
Ostatecznym celem człowieka jest dojść do tego, żeby nigdy nie odczuwać strachu.
Niektóre elementy układanki, tworzącej świat, są wstrętne.
Są rzeczy, o których powinno się jak najszybciej zapomnieć.
W każdym końcu kryje się nowy początek.
Przecież i ściany mają uszy, i uszy mają za uszami, a za ścianami są kolejne ściany z uszami.
Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.
Wszystko jest szachownicą nocy i dni, na której Los gra ludźmi niczym figurami.
Nie chcę takiego nieba, które jest przyklejone do ekranu telewizora.
Całe życie Vladimira przypominało pracę ludzkiego serca, które myśli.
Ludzi można, według mnie podzielić na „leniwych"
i „pracowitych”. „Leniwi” czekają na pomoc innych
a troskę o swoje zdrowie składają na barki lekarzy, bioterapeutów itp. „Pracowici” natomiast chcą pomóc sobie sami i poznać przyczyny swoich chorób;
nie zawsze jednak wiedzą jak to zrobić.
– Życie zawsze jest takie zasrane, czy tylko wtedy, kiedy się jest dzieckiem?
– Zawsze.