Nawet radość z obecności ukochanego mężczyzny przeżywa się w samotności.

 I nigdy nikomu ani niczemu nie oddawaj całej siebie. Zostaw choć kawałek na własność, żebyś miała do czego doszywać, jak Ci resztę wyszarpią. Ta rada dotyczy głównie serca.

 Jeżeli nic nie można zrobić, to trzeba się pogodzić z losem.

 Mam na to po prostu ochotę: rozbić ten dzień na złotawe kawałeczki.

 Teraz to są tylko takie miłostki niskokaloryczne.

 Zmartwienie kropelkami w serce ludzkie ciecze,
A przecież nie jest skałą - to serce człowiecze.

 Dopiero z wiekiem człowiek zaczyna rozumieć, że nie należy pukać do wszystkich zamkniętych drzwi i nie
należy wchodzić we wszystkie otwarte...

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.

 Nadmiar piękna jest według mnie jeszcze czymś gorszym niż jego brak.

 Gdzie nie ma sędziów, potrzebni są chociaż świadkowie.