
Ostatecznym celem człowieka jest dojść do tego, żeby nigdy nie ...
Ostatecznym celem człowieka jest dojść do tego, żeby nigdy nie odczuwać strachu
Jemy, aby żyć, nie żyjemy, aby jeść.
Świat dzieje się także we mnie, nie tylko w czasie i przestrzeni. Ja też jestem przestrzenią.
Jeżeli nic nie można zrobić, to trzeba się pogodzić z losem.
Życie jest rysunkiem bez możliwościjego korekty za pomocą gumki do wycierania.
W życiu piękne są tylko chwile. Na co człowiekowi setki lat, kiedy nie ma nic do powiedzenia, późno się budzi i zasypia tępo i bezbrzeżnie. Gdy nie ma ani jednej iskry w oczach, ani żadnej myśli w sercu.
Czasem małżeństwo nie jest świętym sakramentem.
Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen,
i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ
to wcale nie wygląda na życie.
A ja stoję i zastanawiam się dlaczego, gdzie, co.
Najdłużej w pamięci pozostają chwile, których się nie planowało.
-Owszem, ale gdybyśmy wszyscy zginęli, ktoś powinien wiedzieć, co robiliśmy. Mogę pogodzić się z tym, że mnie zabiją, ale nie chcę, by ślad po mnie zaginął.