Nigdy nie należy składać obietnic, jeśli istnieje ryzyko, że nie ...

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Zamiatanie wszystkiego pod dywan i zamykanie w wygodnych skrytkach pamięci czasami obraca się przeciwko nam.

 Nie żałuję rzeczy, które zrobiłem źle. Żałuje dobrych rzeczy, które zrobiłem dla nieodpowiednich ludzi.

 Nadmierna roztropność u młodych jest złym znakiem.

 Dziś wiem doskonale z kim pić wódkę a przy kim lepiej jest trzymać gębę na kłódkę.

 Pięknie i słodko umrzeć za ojczyznę.

 Cóż może być rentowniejszego od wieloryba?

 W tej ciszy dałoby się słyszeć nawet upadającą szpilkę.

 Wszystko jest walką, ale wierzę w przeznaczenie.

 Bohaterowie zawsze dostają więcej, niż dają. Akt dawania gwarantuje wzajemność.