Dyskutuje się z chęci mówienia. Rozmawia się z chęci słuchania.

 Strasznie ciężko jest pogodzić się z bezsilnością.

 Siła rodzi się z przymusu, a umiera z wolności.

 Nie w szczęściu, ale w nieszczęściu okazać może człowiekprawdziwą swą wielkość i cnotę.

 Patriotyzm - ale o tym lepiej nie pisać, bo to słowo od kilkunastu lat u nas wyszydzane.

 Kocham ludzi, którzy obgadują mnie za plecami i myślą, że się nie dowiem.

 Ale przecież my pamiętamy. A po nas pamiętać będą kolejne pokolenia.

 To nie moja wina, że jestem synem swojego ojca.

 Zwycięstwa, którymi się z nikim nie dzielimy, wymagają od nas wielkiej kultury.

 Myślę, że najwspanialsze wspomnienia związane są z najbardziej nieprawdopodobnymi miejscami. To dowodzi, że spontaniczność jest bardziej satysfakcjonująca niż skrupulatnie zaplanowane życie. Drobiazgowo zaplanowane cokolwiek.

 Czy sądzicie, że dobrze odegrałem swoją rolę w tej życiowej farsie?