Dla mnie są Ściany Płaczu tam, gdzie rozstrzeliwano ludzi.

 Nie pamiętamy snu, ale sen pamięta nas.

 Wyobraź sobie tragedię człowieka, który przez całe życie patrzył w gwiazdy, a potem trafił do lasu, w którym w ogóle nie ma gwiazd. A w dodatku całkiem oślepł. Nie potrafisz tego zrozumieć.

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Wszystko inne to świadome mity, błędne interpretacje i poważne omyłki datowania!

 Dorastanie bez ojca niekoniecznie musi być takie trudne.

 Wszystko, co człowiek robi z sercem i uśmiechem, zawsze będzie najlepsze.

 Nasze podwòrko było całkiem spore.

 Czy moje życie jest malowidłem, czy mozaiką? Czy składa się z jednej, wielkiej całości, czy z drobnych kawałków, które dopiero z perspektywy czasu i odległości układają się w całość?

 Życie jest jak jogurt: kiedy próbujesz zrozumieć, co to jest, psuje się. Kiedy próbujesz zrozumieć, co to jest, psujesz to. Najlepiej po prostu jeść. Zrozumiesz, co to jest, jak już skończysz.

 Przejmuj się tym, co myślą inni a zawsze będziesz ich więźniem.