A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.

 Ciemności boimy się tylko dlatego, że nie wiemy, co w niej jest.

 Tłum z płonących dzielnic, chcą przeżyć. Kto ich o to prosił?

 Między wnętrzem i zewnętrzem nie ma łączności. Szklane fasady odsyłają otoczeniu jego własny obraz. Są bardziej nieprzekraczalne niż jakikolwiek mur
z kamienia. Wszystko komunikuje,
ale spojrzenia nigdy się nie spotkają.

 Najgorszy jest lęk przed czymś, czego
nie można nazwać. Na lęk bez imienia
nie pomagają nawet strzykawki.

 A potem wpadło mi do głowy, że mogłabym spędzić resztę lata, pisząc powieść.

 Życie to nie jest coś, co nam się przydarza. Życie to jest coś, co tworzymy. Każdego dnia. Bez wyjątku. Każda myśl, każde słowo, każde uczynione lub nie uczynione działanie ma swoje konsekwencje. Każdy wybór tworzy nasz osobisty świat.

 Cierpienie stworzenia należy do najciemniejszych zagadek świata.

 Walka o prawdę i prawdziwość poznania nie jest tylko walką przekonań czy przeświadczeń wyrażających się w systemach i teoriach, lecz jest niejako walką o samo życie.

 Wszystko wygląda pięknie w marzeniach,
ale gdy rzeczywiście coś się zdarza, przeważnie okazuje się, że nie jest to takie przyjemne.

 Zgoda na własną śmierć pozwala odnaleźć główny nurt życia.