Znajomość odpowiedzi na pytanie jest nie tym samym, co jej ...

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Zapadamy w letarg, do którego przygrywa nam skoczna muzyczka z teledysków.

 Ten niezręczny moment, gdy kogoś pocieszasz, a sam jesteś w gorszej sytuacji niż on.

 Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny.

 Cieszę się, że już za kilka snów będziesz znów bliżej.

 Ludzie z rozległą wiedzą mają w sobie coś naprawdę atrakcyjnego.

 Całe życie Vladimira przypominało pracę ludzkiego serca, które myśli.

 Gdy wiatr nie służy, do wioseł trzeba.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Śmiertelni mogą stawić czoła wielu rzeczom, ale nie swojej prawdziwej tożsamości.