Smutek go nie opuszczał; chciałby odejść dokądkolwiek…

 ...chciałabym, żeby ludzie potrafili rozmawiać o tym, co jest ważne.

 Trzema nogami trójnoga zgody są pragnienie, dane i wątpliwości.

 Z lustra wyzierała na mnie twarz chorego Indianina.

 Nie tyle powinniśmy doceniać to, co zdobyliśmy, lecz to, czego doznaliśmy. Nie tyle to, cokolwiek posiadamy, lecz to, co mamy już za sobą, to, co przeżyliśmy. To ludzie są czymś jedynym i właściwym dla tego samego bycia, które jest też czasem; nie jest rzeczą, niematerialnym przedmiotem, lecz właśnie życiem i doświadczeniem.

 Życia nie można wybrać, ale można zrobić z nim coś. Jedyną miarą twojego życia będzie miara twojej miłości. Sojusz z Bogiem zawsze prowadzi do życia. Pieśń prawdziwego życia zawsze jest pieśnią miłości. Gdy nie umiesz więcej, zacznij od serca. Nie przekreślaj siebie, bo nie ma ludzi, których Bogu nie potrzeba. Wierzyć to znaczy podnieść się na ręce Boga.

 Zmartwienie, to nie trzeba mu drzwi otwierać, ono samo przez okno wejdzie.

 Ten, kto żyje w lęku, jest złamany, jeszcze zanim zacznie żyć.

 (...) miała pociągła, sympatyczną twarz owcy.

 Odjechać to trochę umrzeć.

 Można oddychać, jeść, pić i czuć uderzenia własnego serca, a mimo to być martwym.