To na pustkowiu ujawnia się głód religii.

 Piękno, Momo, jest wszędzie. Gdziekolwiek zwrócisz oczy.

 Ludzie z rozległą wiedzą mają w sobie coś naprawdę atrakcyjnego.

 Śmierć jest snem bez snów.

 Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok Ciebie w ciemności. Głaszczę Cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje Ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej. Dotyka ustami miękkich włosków na twoim karku. Zostawia kłamstwa w twoim sercu, kładzie się w nocy w twoim łóżku, wysysa światło z każdego kąta. Nie odstępuje Cię na krok, kurczowo trzyma Cię za rękę tylko po to, żeby jednym szarpnięciem pociągnąć Cię w dół, kiedy usiłujesz się podnieść.

 Życie w podróży ma pozory snu. Choć dalekie od normalności, pozostaje realne.

 Nie ma nieśmiertelności innej niż pamięć ludzka.

 (...) dowiedzieć się, że ktoś nie żyje, to nie to samo, co stanąć nad jego grobem.

 Kiedyś za bardzo zależało mi na ludziach. Za bardzo się do nich przywiązywałam i za szybko ufałam. Dzisiaj to ja się od nich oddalam i czekam na ich krok. Dzisiaj to ja jestem tą, o którą trzeba walczyć. Zmieniłam się. Zrozumiałam, że nie warto się ścierać dla kogoś, kto nie ściera się dla ciebie.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, ale rzeczywistością do doświadczenia.

 Kaszmir jest zbyt piękny, by ktokolwiek mógł się tu czuć nieszczęśliwy.