Jest blada, tajemnicza, jak lilia pływająca pod powierzchnią wody, pomyślał.

 Ludzie którym ze sobą nie po drodze często się mijają.

 Śmierć nadaje sens życiu, dlatego trzeba mieć ją zawsze przy sobie - w myśli.

 Rzuca wyzwanie rzeczywistości i rozbija ją. W tym tkwi istota romantyzmu.

 Jej oczy, jedno jak woda, drugie jak niebo, są bez wyrazu, niczym kolorowe szkiełka.

 Dwadzieścia lat później będziesz bardziej rozczarowany rzeczami, których nie zrobiłeś, niż tymi, które zrobiłeś. Więc odrzuć cumy. Opłyń bezpieczny port. Złap w swoje żagle wiatry. Zbadaj. Śnij. Odkrywaj.

 Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.

 Trawa ma ci dużo do powiedzenia, musisz tylko nauczyć się jej słuchać.

 Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.

 Pogódź się z przeszłością, by nie psuła ci teraźniejszości.

 Nawet gdy nie było go przy mnie,rozświetlał mrok.