Nie jest łatwo się starzeć.

 Ja się nie odezwę, Ty się nie odezwiesz i tak to się skończy.

 Przeszłość przeminęła i byłoby nietaktem ją przywoływać.

 Jeśli nie potrafi powiedzieć, co naprawdę czuje, przeleje to na papier.

 Często uśmiech na zewnątrz
maskuje ogromny ból i cierpienie wewnątrz.

 Ludzie marnują sporo czasu. A potem chcą więcej. Więcej godzin w ich dniach, więcej dni w ich latach i więcej lat w ich życiu.

 Życie to nie jest to, co przeżyliśmy, ale to, co zapamiętaliśmy i jak to zapamiętaliśmy. Tak naprawdę zawsze jesteśmy na początku, zawsze na przeddzień pełnej dojrzałości. Każda chwila jest inna od pozostałych. Nie ma dwóch jednakowych chwil. Ta jest, ta już nie ma. Tego uczymy się na starość.

 Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałaś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać.

 Łatwo być czarnym charakterem, ale bohaterem trudniej.

 To dusza i poczucie własnej tożsamości ulegają rozpadowi na ulicy.

 Zrozumiałam, że niektóre osoby nigdy nie będą mnie szanować i doceniać. Nie ma znaczenia kim jestem, jaka jestem, co robię, jaką mam historię życia i co osiągnęłam. Zrozumiałam, że nie ma sensu niczego udowadniać ani tłumaczyć. Szczególnie ludziom, którzy uważają się za lepszych od innych, a tak naprawdę lepsze od innych mają jedynie mniemanie o sobie. (Aleksandra Steć)