Ogarnięci chorobą nie umieją liczyć. Nałóg trzyma ich w garści.

 Kapitan powinien wiedzieć, co dzieje się na jego statku.

 Użył kilku antydemokratycznych wyrazów.

 Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.

 Każdy moment ludzkiego życia ma w sobie poezję, wytwarza ją. Poezja - to jest przejęcie się chwilą.

 Do "gotowania" używała jedynie ekspresu do kawy i masła orzechowego.

 Nadzieja chodzi ramię w ramię z zawodem.

 Śmierć nie czeka na nikogo,
a jeśli czeka, to niezbyt długo.

 Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.

 Dotąd dwoje choć jeszcze nie jedno. Odtąd jedno choć nadal dwoje.

 Tylko nogami fikać i zęby szczerzyć? A książki to nie łaska?