Nikt nigdy nie zarzucił mu zdrowego rozsądku.

 Jak boli całe niespełnione życie.

 Kto nie nosi nieba w sobie, darmo go szuka w całym wszechświecie.

 Świat nazywał go egoistą, bo nie ciągnął z niego korzyści.

 Musi być ktoś, kogo nie znam, ale kto zawładnął Mną, moim życiem, śmiercią, tą kartką.

 Życie niepoddane analizie jest być może nic niewarte, ale życie ciągle analizowane jest z pewnością piekłem.

 Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można było się poznać jeszcze lepiej.

 Wszystkie bitwy naszego życia czegoś
nas uczą, nawet te, które przegraliśmy.

 Czas spieszy, goi, dzieli.

 I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.

 Gdyby nie receptory na neuronach, z pewnością nie byłoby poezji.