...żyje się po to, aby ryzykować.

 Czy sądzicie, że dobrze odegrałem swoją rolę w tej życiowej farsie?

 Początek mój tam, gdzie mój kres, węgorz zwija się i pożera swój ogon.

 Śmierć jest naszą wierną towarzyszką, ponieważ właśnie Ona nadaje sens naszemu Życiu.

 Śmierć zawsze uważałem za coś w rodzaju literackiego konceptu.

 Tak naprawdę jednak prawdziwą walką jest pisanie.

 Słowa się rozsypują, układają w nowe.

 Inni nie mogą temu zaradzić.
Ty jesteś w tej luksusowej sytuacji, że możesz dokonać wyboru, czy chcesz być wariatem czy nie.

 Ciekawość jest dla mnie jak narkotyk; jeśli
nie potrafię jej zaspokoić, czuję się martwa.

 Życie to trociny i piasek.

 To nie moja wina, że jestem synem swojego ojca.