Nie pozwól mi upaść, Danielu.

 Człowiek nie jest stworzony aby żył sam, ale żeby był usłużny drugim.

 Czasami mnie to wkurza. Ta bezsilność.
Czasami czuję, że muszę, po prostu muszę coś zrobić.

 Świat trzepocze niczym skrzydełka owadów...

 Człowiek nie może żyć bez nieustannej ufności w coś niezniszczalnego.

 Nawet czyny nieprzyzwoite można wykonywać jak należy.

 To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

 Życie to ciągła tęsknota za czymś lepszym.

 Żyję w świecie, który jeszcze karmi się systemami, ideami, doktrynami, ale symptomy niestrawności
są coraz wyraźniejsze, pacjent już dostał czkawki.

 Jeśli się nie chce zrobić tego jednego kroku można całe życie przestać na jednej nodze.

 To naprawdę dziwne, że zwierzęta chcą
razem z ludźmi dzielić schronienie.