Cytat o życiu od Stanisława Leca

 W życia wędrówce, na połowie czasu.

 List się nie rumieni.

 Ja po tych wszystkich latach chciałbym naprawdę już zacząć inaczej żyć, mieć kogoś, kto może nie tyle byłby oparciem dla mnie, ale kto by mnie potrzebował i dla kogo mógłbym żyć, bo takie życie bez sensu jest straszne, nawet jeśli człowiek na co dzień robi coś, co go wciąga.

 Pierwsze tygodnie po dniu wolnym od pracy należały do najcięższych, bo były zbyt bliskie czegoś,
co stało się już przeszłością, a nie mogło
wchodzić jeszcze w grę jako obietnica przyszłości.

 Ludzie są nieszczęśliwi, kiedy żyją tylko dla siebie.

 Abyście posiedli tę piękną ziemię i przekazali na zawsze w dziedzictwie waszym synom.

 Różnica między wielbłądem i człowiekiem – wielbłąd może pracować przez tydzień nie pijąc; człowiek może przez tydzień pić nie pracując.

 To dziwne, gdy ludzie, których tak dobrze znasz, okazują się kimś zupełnie innym.

 (...) nie potrafię dziękować, gdy przymieram głodem.

 Puk. Puk. Masz ptaszka w głowie. Puk, puk. Cały czas cię dziobie.