Ludzie sami nie zmieniają się nigdy. Ludzi zmienia życie.

 Nikt z ludzi nie umie zaczarować śmierci.

 Życie z dnia na dzień może wydawać się fajne i romantyczne, kiedy ma się dwadzieścia lat, ale w wieku dwudziestu pięciu staje się nudne, trzydziestu przygnębiające, a czterdziestu wręcz groteskowe.

 Kto ratuje jedno życie, ten jakby ratował cały świat.

 Codziennie znajdujemy Łazarza, jeśli go szukamy, co dzień widzimy Łazarza, choćbyśmy go nie szukali.

 Kiedy jest się dzieckiem, lato jest jednym długim dniem i my także myśleliśmy, że choć nie mamy niczego, mamy czas. Raptem ten czas zaczął się kurczyć i trzeba było zacząć myśleć o powrocie do szkoły. Zaczęliśmy się obaj wstydzić zbytniej pewności siebie.

 Tłumię strach. Kiedy podejmuję decyzję, udaję, że on nie istnieje.

 When you walk or ride a bike you see the country at your own speedjeśli spacerujesz albo jedziesz na rowerze,oglądasz kraj z własną szybkością.

 Łatwiej zmyć krew niż wspomnienia.

 Czy jest pragnienie bardziej żałosne - albo gorętsze - niż pragnienie drugiej szansy?

 Smutne jest to, że po tak zaje*istych chwilach spędzonych razem, ludzie nagle przestają się znać.