Różnica między ludźmi, którzy realizują swoje marzenia, a całą resztą świata nie polega na zasobności portfela. Chodzi o to, że jedni przez całe życie czytają o dalekich lądach i śnią o przygodach, a inni pewnego dnia podnoszą wzrok znad książki, wstają z fotela i ruszają na spotkanie swoich marzeń.
Życie jest interesujące, ale niedoskonałe.
Hodujemy to, co zasadzimy. Zbieramy to, co posiejemy.
Żyć długo - to chce każdy; ale być starym - nikt.
Umierać musi, co ma żyć.
Jedynym sposobem by żyć, jest pozwolić żyć.
Zrozumiałam, że czasami żałujemy czegoś tak bardzo, że później mocno obwiniamy za to siebie. Dusimy wszystko w środku, psychicznie stajemy się mało odporni, w głowie gotuje się od niepotrzebnych myśli. Dużo byśmy dali, żeby móc cofnąć czas, nie iść tą drogą, nie podjąć takiej decyzji, nie podać ręki, nie odezwać się, nie wsiąść za kółko. Ale to wszystko na nic, robimy sobie w głowie kocioł, do którego wrzucamy każdą myśl, aż w końcu zaczyna się przelewać i dopiero wtedy wyrządzamy sobie prawdziwą krzywdę. Czasami chyba trzeba usiąść, zrozumieć swój błąd i umieć pociągnąć życie dalej. Nie jest łatwo, ale przecież nikt nie powiedział, że tak będzie.
Dlatego ja, choć pałac mam, własnego lokaja udaję.
Nie jeden w życiu chciały cofnąć czas,
wcisnąć pause i replay, w tym życiu nie ma szans.
Życie płynie z prędkością spadających gwiazd.
Upadając na ziemię, żyjąc powszednim chlebem,
połykając nadzieje,myśląc że coś zmienię,
przekonując siebie i tak przeznaczenia nie zmienię.
Słyszeć nie znaczy słuchać,
bo słuch jest zmysłem,
a słuchanie sztuką.
Najgroźniejszym wrogiem
człowieka jest jego układ nerwowy
