Diagnoza ludzkości - tragizm nawracający.

 Młodości zarzuca się często, że wierzy, iż świat zaczyna się dopiero od niej; ale starość wierzy jeszcze częściej, iż świat kończy się razem z nią.

 Na niektóre wspomnienia nigdy nie ma odpowiedniej chwili.

 Dzień jest panną młodą, noc żałobną wdową...

 I widział niebiańskie światło. Które odwzajemniało jego spojrzenie.

 Wie pan, wszystko jedno czy ma się przed sobą sto lat, rok czy tydzień, zawsze ma się przed sobą wszystko.

 Większość ludzi sprzedaje swoją duszę i ze spokojem żyje z zapłaty.

 Dwóch świadków trzeba dostać, aby móc bez świadków zostać.

 Czasem powodzenie przynosi człowiekowi nieszczęście, a niespodziewany zysk wychodzi na szkodę.

 Ten, kto żyje w lęku, jest złamany, jeszcze zanim zacznie żyć.

 Jak opowiadasz ludziom coś złego, kupują od razu, to im brzmi normalnie. Ale kiedy wymyślasz
rzeczy dobre - robią się podejrzliwi.