[...] tylko dzieci płaczą, a mężczyźni muszą wytrwać.

 Szczęśliwym jest człowiek,kiedy umie u schyłku swego życiaznaleźć więź łączącą go z jego początkiem.

 Większość ludzi sprzedaje swoją duszę i ze spokojem żyje z zapłaty.

 Są straty, po których nigdy się nie otrząśniemy.

 Całe życie Vladimira przypominało pracę ludzkiego serca, które myśli.

 Myślę, że to wspaniały dar - być autorem tej książki, która zachęciła dzieci do czytania.

 Nawet nie pytaj, jak zginął bo i tak ci nie powiem.

 Tytuły książek, choć nadal niezrozumiałe, nosiły zwodniczą sugestię czytelności.

 Ileż przypadków, ileż spraw wypełnia dzieciństwo.

 Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie.

 Bestia, która pożera swój własny ogon, musi źle skończyć.