(...) człowiek zakochany jest najpiękniejszą osobą na świecie.

 Ja myślę, że najgorsze, co może kogoś spotkać, to przegapienie swojego życia.

 Jedyną drogą do wolności jest śmierć.

 Są ludzie, z którymi od pierwszej chwili znajdujesz wspólny język. A potem bez względu na upływ czasu, dzielące was kilometry albo dni milczenia wystarczy, jedno spojrzenie i znów rozumiecie się bez słów.

 Ceń słowa! Każde może być twoim ostatnim!

 Wyobrażenia ludzi o życiu po śmierci nigdy nie były wyraźne. Ale kiedy teraz księża oraz wierni wymawiają słowa: "żywot wieczny", nie pojawiają się wyobrażenia żadne.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 [...] posiadanie dziecka specjalnej troski jest prawdziwym wyróżnieniem.

 Łzy, które ronimy w snach, są naszymi jedynymi autentycznymi łzami w życiu.

 Robota mnie podwyższa, a kiedy jestem podwyższony, lepiej robię.

 Człowiek nie może walczyć ze swym przeznaczeniem.