Próżne głupiemu mądre porady.

 Diagnoza ludzkości - tragizm nawracający.

 Z lustra wyzierała na mnie twarz chorego Indianina.

 Zapach krwi tchórza drażni mi nozdrza.

 Cnota rodzi inne cnoty, tak jest zawsze.

 Ludzie wiele tracą, gdy przestają żyć dla przyszłości.

 Po czterdziestce zaczyna się starość młodych, a po pięćdziesiątce młodość starych.

 Patrzyłem na nie, a na mnie patrzyła śmierć.

 Nie trzeba pytać losu, dlaczego nam coś daje. Tylko szybko wziąć, żeby nie umknęło!

 Do przyszłości, czy przeszłości, do czasów,
w których myśl jest wolna, w których ludzie różnią się między sobą i nie żyją samotnie.
Do czasów, w których istnieje prawda.
Z epoki identyczności, z epoki samotności,
z epoki Wielkiego Brata, z epoki
dwójmyślenia pozdrawiam was!

 Dramat zaczyna się wtedy, kiedy nie ma się już gdzie iść.