Roztropne i ostrożne myślenie to sanktuarium mądrości.

 Trzeba nauczyć się odpuszczać miłość, której nie ma, przyjaźnie, które nie służą, i ludzi, których nie ma obok, gdy najbardziej tego potrzebujemy. I pamiętać o tym, by nie zmuszać nikogo do niczego. Wymuszone rzeczy nie są nic warte.

 Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.

 To straszne, w wieku prawie szesnastu lat odkryć, że należy się do niewłaściwego gatunku.

 Doceniaj świętość każdego dnia, żyjąc po to, by dawać.

 Ból można rozpraszać i uśmierzać przez łzy.

 W końcu zrozumiałam, że spokój ducha mogę odzyskać jedynie izolując się od pewnych osób, nie reagując na tanie prowokacje i skupiając uwagę na tym co kocham.  

 Nie mieszaj przeszłości z teraźniejszością.

 Cóż bowiem cenniejszego nad życie? To jedyne, co do nas należy.

 Czasami musisz zaakceptować fakt, że niektórzy ludzie mogą być tylko w twoim sercu a nie w życiu.

 Ilję w całym tym bałaganie najbardziej interesował sam bałagan.