Nieskończoność minęła niczym jeden długi szary dzień.

 Zazwyczaj widmo śmierci sprawia, że bardziej szanujemy życie.

 Cholerycznie lubię, jak pięknie grają i śpiewają.

 Łatwo jest potępić, zniszczyć
i zdeptać człowieka. Trudniej jest
poświęcić mu swój czas, podać dłoń
i pomóc zrozumieć istotę jego błędu.

 Nędza łamie ludzkie charaktery - nie sposób sprawić, by pusty worek stał prosto.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz jechać do przodu.

 Człowiek zawsze zastanawia się nad sensem swojego życia - co go czeka, dokąd zmierza, co go spotka. Ale prawdziwa mądrość polega na tym, żeby docenić drogę, a nie tylko cel. Cieszyć się drobnymi rzeczami, chwilą, obecnym dniem. Bo życie to nie jest jakaś wielka meta, to ciągły proces, którego nie powinniśmy traktować jak wyścigu.

 Raj to spełnienie niezbędnych potrzeb. Ich nadmiar jest sprzeczny z naturą.

 A może bliskość jest słuchaniem?

 Nadzieja jest rośliną trudną do wyplenienia. Można nie wiem ile odrąbać gałęzi i zniszczyć, a zawsze będzie wypuszczać nowe pędy.

 Czas omija miejsca, które wspominamy.