Ilję w całym tym bałaganie najbardziej interesował sam bałagan.

 Życie człowieka jest jak sen wiosenny,
a bogactwa i zaszczyty jak przemijające chmurki.

 Żyje się jedynie po to, żeby być gotowym na długie leżenie w grobie.

 Strach przed śmiercią jest warunkiem woli przeżycia.

 Dobrych ludzi spotykały złe rzeczy, a tak być nie powinno.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Życie składa się z drobnych przyjemności!

 Nie ważne, czy dana osoba jest fizycznie przy tobie, czy nie- liczy się miłość.

 Najtrudniejsza rzecz w życiu to nauczyć się, które mosty przekraczać, a które palić...

 Życie to nie jest czekanie na to, aż burza minie. To nauka, jak tańczyć w deszczu.

 Bezsenność z powodu bogactwa wyczerpuje ciało, a troska o nie oddala sen.