Ten, kto kocha, widzi sercem, nie oczami.

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Bo serce jest silne, choć ciało mdłe.

 Ma serce na właściwym miejscu.

 Uczucie powinno być mądre, uczucie nie bierze się z głowy, ale ma być mądre...

 Życie poświęć dla prawdy.

 Życie to nie są te chwile kiedy oddychasz, ale te momenty które zapierają ci dech. Nie jest ważne ile lat dajesz życiu, ale ile życia dajesz lata. Bo kluczem do szczęścia jest uświadomienie sobie, że nim jesteśmy, a nie drogą do niego.

 Życie to ciągła tęsknota za czymś lepszym.

 Zaufanie to taka dziwna rzecz, która musi być obustronna.

 Boli brak pieniędzy; ale ich nadmiar stwarza jeszcze większe problemy.

 Nie lękajcie się tych, którzy sprzedają ciało, lecz nie mają mocy kupić duszy.